Politieverhoor verkrachting

Verhoormethoden bij verkrachting

Bij verkrachting worden door de politie verschillende verhoormethoden gehanteerd, afhankelijk van de omstandigheden van het geval en de persoon van de verdachte.

Bij verdachten die hun slachtoffer kennen zal het misdrijf verkrachting geminimaliseerd kunnen worden. Het minimaliseren kan gebeuren door het slachtoffer te veroordelen, door een bepaalde graad van morele verantwoordelijkheid bij haar te leggen. Dit kan door te suggereren dat het slachtoffer eerst wel wilde vrijen en later de verkeerde signalen gaf om te laten merken dat zij er mee op wilde houden. Deze benadering werkt het beste als de verhoorder een man is. Het minimaliseren van de morele ernst kan ook gebeuren door te suggereren dat een ander onder dezelfde omstandigheden hetzelfde zou hebben gedaan. Het gaat er dan om te suggereren dat de verdachte een ‘doorsnee man’ is, die helaas de situatie uit de hand heeft laten lopen. De verhoorders moeten de verdachte overigens wel laten toegeven dat het slachtoffer het ‘nee’ signaal heeft gegeven.

De groep seksueel agressieve verkrachters bestaat uit complexe persoonlijkheidstypen. Verhoorders zullen de persoonskenmerken van dit soort verkrachters in aanmerking nemen als zij verhoorthema’s en technieken formuleren.

De politie zal proberen om een emotioneel appel te doen op de verdachte. Door de morele ernst te minimaliseren en de daden van de verdachte te rechtvaardigen kan jets van zijn schuld weggenomen worden. Zo kan hij de schuld bij het slachtoffer leggen, en toch het plegen van het misdrijf toegeven.
Een andere methode is het beroep op het ego van de verdachte. Wanneer de politie vermoedt dat de verdachte zich als ‘mannelijke man’ ziet en vrouwen als onbetekenend zal hij proberen door te vleien hem te laten pochen over wat hij heeft gedaan. En als derde methode wordt vaak toegepast om de verdachte te laten geloven dat er voldoende bewijs ligt.

Wel of geen seksueel contact

Voor de te voeren verdedigingsstrategie is het allereerst van belang om te bepalen of er wel of geen seksueel contact heeft plaatsgevonden. Wanneer er wel sprake is geweest van gemeenschap kan de politie dat vaak vaststellen via sporen (DNA). Vaak wordt er sperma aangetroffen in of nabij de vagina of in een slipje. Het zou onder die omstandigheden erg onverstandig zijn om te ontkennen dat er seksueel contact heeft plaatsgevonden, omdat die verklaring als kennelijk leugenachtig kan worden aangemerkt. Wanneer u bekent dat er seksueel contact heeft plaatsgevonden, betekent dat echter nog niet dat u ook schuldig bent aan verkrachting. Daarvoor is nog vereist dat de seksuele handelingen tegen de wil van de aangeefster hebben plaatsgevonden. Wanneer u verklaart dat u wel seks hebt gehad, maar dat dat met volledige instemming heeft plaatsgevonden, zal de officier van justitie het moeilijk hebben om de dwang te bewijzen.